Onze beide hersenhelften blijken elk hun eigen voorkeuren te hebben bij informatieverwerking:

Edward de Bono, bekend door zijn werk op het gebied van de werking van onze hersenen, heeft dit wel eens vergeleken met dikke limonadesiroop dat langzaam over een pudding wordt gegoten. Eerst zoekt de siroop naar een weg over het gladde oppervlak van de pudding. Als er eenmaal gootjes zijn uitgesleten dan zal de siroop deze ‘reeds bewandelde paden’ volgen. Zo werken onze hersenen min of meer ook. Grote uitvindingen worden gedaan door juist van de gebaande paden af te wijken. Door nieuwe paden in te slaan, door nieuwe verbindingen te maken, door kruisbestuiving. Mindmapping stimuleert je om nieuwe verbindingen te maken.
De rechter hersenhelft wordt minder en minder gestimuleerd. Op volwassen leeftijd is een groot deel van onze creativiteit ‘weggezakt’ omdat we weinig prikkels meer krijgen om deze eigenschap ten volle te benutten. Na de basisschool zijn er nog maar weinig mensen die regelmatig tekeningen maken en met kleuren werken. Veel informatie die we later moeten gaan verwerken is in zwart/wit opgeschreven. Wij leren rijtjes (uit ons hoofd) op te schrijven.
Een van de belangrijkste methoden om informatie langere tijd te kunnen onthouden is door het maken van associaties. In de oertijd was dat de manier waarop belangrijke informatie werd onthouden. Smaak en reuk van voedsel, ritme van vijandelijke trommels, kleuren van insecten en slangen, temperatuur van water, bewegingen van gevaarlijke roofdieren. Alles werd geassocieerd met kleur, geluid, smaak, reuk, beweging etc. Onze omgeving is inmiddels veranderd maar deze oermechanismen zijn nog volledig intact.